حسن روحانی در دیدار با اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگران گفت: «قبلاً فرصت‌های خیلی خوبی در مذاکرات داشتیم؛ ولی به خاطر اینکه آن آقا رئیس‌جمهور شود و این آقا نشود، فرصت‌ها را از دست دادیم». وی افزود: «فقط یک امضا مانده بود؛ اما نگذاشتند، تا روحانی ناموفق باشد! علت اینکه هفته‌های آخر کوتاه آمدم برای این بود که فکر کردم این‌ها می‌خواهند به توافق برسند؛ ولی به اسم من نباشد و به اسم رئیس‌جمهور بعدی باشد. گفتم باشد و در شورای عالی امنیت ملی هم گفتم این توافقی که همه قبول داریم باید اجرا شود، بناست در دولت من نباشد و در دولت بعدی باشد.» اما روحانی نگفت اولاً فروردین ۱۴۰۰ و با اصرار دولت وی برای احیای برجام، رهبر انقلاب سه سیاست قطعی «لغو تحریم، تضمین و راستی‌آزمایی» را به عنوان خطوط قرمز توافق جدید اعلام کردند و تیم مذاکراتی ایران به ریاست عباس عراقچی برای احقاق این شروط راهی وین شد. ثانیاً کاظم غریب‌آبادی، معاون کنونی وزارت خارجه که آن زمان عضو تیم مذاکره‌کننده بود، اعلام کرد که آمریکا شروط زیاده‌خواهانه پرشماری برای توافق قرار داده است. او گفت که آمریکا کل تفاهم را به پذیرش بندی در خصوص گفت‌وگوهای منطقه‌ای گره زده، حاضر به لغو دستور اجرائی تحریم تسلیحات نشده، حاضر به برداشتن ۵۰۰ تحریم ترامپ علیه افراد و لغو تحریم کاتسا نشده، حاضر به ارائه هیچ تضمینی نشده، حاضر به بحث درباره پرداخت خسارات به ایران نشده، خواستار محدودیت‌هایی بیش از برجام شده، نپذیرفته که ابتدا آن‌ها باید تمامی تعهدات را انجام بدهند و پس از راستی‌آزمایی، ایران به اجرای تعهداتش بپردازد. ثالثاً مطالبات آمریکا در مذاکرات به حدی زیاده‌خواهانه بود که رهبر انقلاب در ۲۵ فروردین ۱۴۰۰ صریحاً در برابر آن موضع گرفتند و فرمودند: «پیشنهادهایی که می‌کنند حتّی قابل نگاه کردن نیست». دولت سیزدهم پس از مواجهه با متن پر اشکال و خطرناکی که دولت روحانی قصد امضای آن را داشت، با تهیه دو متن جدید در مذاکرات وین حاضر شد.