اثبات اینکه انقلاب اسلامی چه ارمغان و دستاوردهایی داشته است و آیا قانون اساسی به تمام حقوق انسانی توجه داشته است، نیاز به بحث‏های طولانی دارد که از حوصله این نوشتار خارج است. فقط به این نکته اشاره کنم که بارزترین دست آورد آن، رساندن طبقات جامعه به شخصیت فردی و اجتماعی «خودی خود» است.

 به‌جرئت می‏توان ادعا کرد که ملت ایران، بخصوص ترکمن‏ها که روزی گُرده‏شان در اثر شلاق زورمداران سردار قوچان سیاه و در زیر پای چکمه‏پوشان رضاشاهی، خُرد می‏شد و در خفقان مطلق به سر می‏برد تا جایی که جوانان تحریک شده امروز (هواداران فدائیان) مدعیان مبارزه با استکبار حتی در مقابل سروان هنرورها (نماینده شاهپور غلامرضا) نمی‏توانستند نُطُق بکشند، امروز همان‏ها می‏توانند به عالی‌ترین مقام حکومتی چشم‌غره بروند! یک نمونه از آن نوشته صفحه اول شماره ۱۶۵ هفته‏نامه صحرا «پاسخ احمدی‏نژاد به خواست ترکمن‏ها، از همان بخواهید که به او رأی داده‏اید» که از طرف مقامات مسئول، مورد تکذیب قرار گرفت و خود هفته‏نامه ترکمن در شماره ۱۶۶ آن را روی صفحه برد.

 بیاید یک نگاه کوتاهی به گذشته قبل از انقلاب داشته باشیم. نگاهی به فقر و عقب‏افتادگی اجتماعی و... در ۳۷ سال حکومت محمدرضا شاهی، حتی در دوران شکوفای اقتصادی از ۱۳۴۸ تا انقلاب اسلامی، به‌جای اینکه با درآمدهای نفتی برای اصلاح عقب‏ماندگی‏های کشور سرمایه‏گذاری شود، دولت وقت، سرمایه‏های ملی را صرف، آب لندن، جلوگیری از آب‌رفتگی «ونیز» و وام میلیاردی به فرانسه و مصر و... نمود، درحالی‌که بخصوص در منطقه اینچه‌برون در زمانی که نفت لیتری  ۲ ریال (بشکه‏ای ۴۰ ریال) بود، قیمت آب، بشکه‏ای ۳۰۰-۲۰۰ ریال خریداری می‏شد و امروز با اقدامات جهاد سازندگی با حفر ۴ حلقه چاه، آب در جلوی هر خانه روستائیان منطقه، قرارداده شده است.

 آب اترک که ۵۰ درصد آن متعلق به ایران است، کلا به (شوروی سابق) می‏رفت، پس از انقلاب در زمان جنگ تحمیلی با حفر ۲۹ کیلومتر کانال به سمت ایران روانه گردید که دریاچه‏های طبیعی موجود، نتیجه این اقدامات است.

 در بازدید از رازجرگلان در سال ۵۸ برای استفاده از امکانات به وجود آمده (پول یک روز نفت برای هراستان که با فرمان امام (ره) در اختیار استانداران قرار گرفته بود) در جهت فقرزدائی، پس از بازدید، این‌طوری گزارش دادم: در بازدید از رازجرگلان به‌جرئت می‏توان گفت که هیچ‌چیز ندارند (آب، برق، بهداشت، راه، مدرسه) و...

 در درگیری بین ترکمن‏ها و اکراد قوچان و شیروان در سال ۵۹ در مراوه‌تپه از فرصتی که پیش‌آمده بود از اداره آموزش‌وپرورش تازه تاسیس بازدید کردم. دوره تحصیلی، راهنمایی و دبیرستان برای اولین‌بار گشایش‌یافته بود، محل اداره آموزش‌وپرورش در یک‌خانه مخروبه اجاره‏ای دایر شده بود، وضع ساختمان و آسیب‏پذیری آن، باعث نگرانی گردید و پیشنهاد شد که جای مناسبی و بدون خطر دیگری برای آموزش‌وپرورش در نظر بگیرند. جواب داده شد، جای مناسبی گیر نیامد! چند سال بعد در یک نشستی اظهار کردم، شنیده‏ام ۸ نفر فارغ‏التحصیل دانشگاهی دارید. قلیچ‏حاجی اظهار کرد «بیش از دویست نفر فارغ‏التحصیل دانشگاهی داریم و بیش از ۸ نفر در رشته پزشکی فارغ‏التحصیل شده‏اند.»

 بله! اینها همه به برکت انقلاب اسلامی، نصیب ملت ایران شده است (اگر منصفانه نگاه کنیم)، کشور در سیر تعالی است. اگر روزی یک نفر افسر مهندس ایرانی، نمی‏توانست بدون اجازه آمریکائی‏ها یک پیچ ساعتی را به بندد و دستگاه را تنظیم کنند و یا حتی بیمارستان‌های تهران (نه گنبد و سایر نقاط دورافتاده) به‌وسیله پزشکان بنگلادشی و فیلیپینی و ... اداره می‌شد، امروز این افتخار نصیب ملت ایران شده است که جوانان توانمند آن، به انرژی هسته‏ای دست یافته‏اند. بیایید دست در دست ملت بگذاریم و کشور را در راه مبارزه با امپریالیسم آمریکا پیش ببریم در انتظار همکاری و همگامی، پیش به‌سوی ایرانی آباد و متحد.