پرتو: لطفاً بفرمایید با توجه به تاکید برخی مسئولان دولتی بر لزوم مذاکره با آمریکا، علی‌رغم عهدشکنی و جنگ طلبی این دولت مستکبر، اهالی رسانه جریان انقلاب چگونه این رویکرد دولت را ضمن حفظ اتحاد ملی، نقد نمایند؟

آیت الله کعبی:

بسم الله الرحمن الرحیم؛ دیپلماسی چه قبل از جنگ و چه در دوران جنگ و چه بعد از جنگ، می‌تواند بر پایه اقتدار ملی، منافع ملی، عزت ملی، وحدت و انسجام ملی و ایران قوی و سربلند، مکمل میدان باشد و از این نوع رهگذر، دیپلماسی امر لازمی است و نمی‌شود دیپلماسی را ترک کرد، منتها الان ما در وضعیت دیپلماسی بعد از جنگ هستیم، دیپلماسی قبل از جنگ دیپلماسی، اقتدار هسته‌ای است و باید از حقوق هسته‌ای ملت ایران صیانت بشود؛ دیپلماسی دوران جنگ، دیپلماسی توقف تجاوز باید می‌بود؛ آمریکا و رژیم صهیونیستی مراکز صلح‌آمیز هسته‌ای ما را بمباران کرد و در واقع دیپلماسی هسته‌ای را بمباران کرد؛ بنابراین موضوع الان تحت عنوان دیپلماسی هسته‌ای که ما بیاییم مذاکره بکنیم در مورد آن، وجود ندارد.

اما بعد از جنگ و بعد از تجاوز رژیم صهیونیستی و بعد از تجاوز آمریکای خبیث و ترامپ خبیث و نتانیاهوی جنایتکار - که این دو یعنی ترامپ و نتانیاهو، دو روی یک سکه و مکمل هم‌اند و هرگونه تفکیک بین ترامپ و نتانیاهو ساده لوحی و انحراف و خطای راهبردی است _ نیز ما نیاز داریم به دیپلماسی بعد از جنگ؛ دیپلماسی بعد از جنگ چند محور می‌تواند داشته باشد: محور اول دیپلماسی ایران قوی و ایران سربلند و ایران پیروز در جنگ تحمیلی دوازده روزه؛ دیپلماسی پیروزی باید بر این مدار باشد که اولاً دستگاه دیپلماسی تلاش بکند جامعه بین‌الملل را متقاعد سازد که در مورد متجاوز بحث بکنند و متجاوز معلوم بشود، یعنی مشخص بشود که هم رژیم صهیونیستی و هم آمریکا تجاوز کردن به آسمان ایران و به خاک ایران؛ یعنی پیگیری شود که در مجامع حقوقی اثبات شود آمریکا و رژیم، «تروریسم دولتی» انجام دادند و تروریسم دولتی برخلاف حقوق بین‌الملل است.

پس از این مرحله، باید آمریکا و رژیم به عنوان متجاوز، محکوم شوند.

مرحله بعد باید خسارت‌های وارده در جنگ بر ملت ایران، هم خسارت‌های مادی و هم خسارت‌های معنوی باید جبران شود.

مرحله چهارم ما نیاز داریم به یک تضمین عینی و ملموس که هیچ فریبی از سوی آمریکا صورت نگیرد؛ ما هیچ اعتمادی به آمریکا نداریم، یک درصد هم اعتماد نداریم.

وقتی آمریکا در حین مذاکره با رژیم صهیونیستی برای ضربه زدن به ما هماهنگی می‌کند و بعد در ادامه برای نجات رژیم صهیونیستی خود آمریکا به صنعت هسته‌ای در فردو و نطنز و... تجاوز کند، این نشانه فریبکاری آمریکاست و نشانه دروغ‌های آمریکاست، لازم است یک تضمین عینی داده شود که آمریکای جنایتکار دنبال یک مذاکره در چارچوب حقوق بین‌الملل است.

این‌ها حقوق بین‌الملل را بمباران کردند و به هیچ معیار بین‌المللی وفادار نیستند؛ نه معیارهای اخلاقی و نه معیارهای حقوقی و نه حتی عرف بین‌المللی.

باب دیپلماسی باز است؛ اما دیپلماسی صادقانه، دیپلماسی که منجر شود به توافق عزتمندانه و شرافتمندانه و عاقلانه.

ارزیابی این است که مذاکره با آمریکا در این شرایط؛ نه عاقلانه است نه عزتمندانه است و نه در واقع منافع ملت ایران را تامین می‌کند و لذا پیش مذاکره‌هایی باید صورت بگیرد و در این پیش مذاکره‌ها ما از جامعه بین‌الملل تضمین عینی بگیریم.

باب دیپلماسی از دیدگاه ما باز است؛ اما دیپلماسی که همسو با میدان باشد، درب دیپلماسی باز است؛ اما دیپلماسی عزتمندانه و شرافتمندانه و دیپلماسی خردمندانه. درب دیپلماسی باز است؛ اما دیپلماسی که بتواند از سرمایه اجتماعی ملت ایران که بازیابی شد، بتواند این سرمایه اجتماعی را صیانت کند و اقتدار ملت ایران به استحکام درونی را به عنوان یک سرمایه در کنار اقتدار نیروهای مسلح مطرح بکنند و به با زبان دیپلماسی بتواند حقوق ملت ایران را نقد بکند.

ما در کنار دیپلماسی دولت‌ها نیاز داریم به دیپلماسی ملت‌ها و دیپلماسی عمومی و در دیپلماسی عمومی نفرت بین‌المللی از رژیم صهیونیستی باید در همه مجامع مطرح بشود، و رژیم صهیونیستی و آمریکا باید منزوی شوند و ما باید دنبال سازوکارها و هنجارهای نوین بین‌الملل برای نظم نوین جهانی بر مدار صلح و امنیت بر پایه عدالت باشیم. سازوکارهای شورای امنیت و سازوکارهایی که آمریکا دنبال آن است سازوکارهای نظام سلطه و نظام استکباری و نظام تک قطبی و این نظام ظالمانه است. سازوکاری را دنبال کنیم که در آن نظام تک قطبی تبدیل بشود به نظام چند قطبی و در این نظام چند قطبی و در این نظام چندقطبی قدرت نوظهور ایران اسلامی بر مدار توحید، عدالت و صیانت از کرامت انسان، در دیپلماسی دفاع ملی و در دیپلماسی جهاد تمدنی باید به رسمیت شناخته شود.