مصاحبه اخیر مسعود پزشکیان با تاکر کارلسون، مجری سرشناس آمریکایی، بیش از آنکه فرصتی برای تبیین مواضع انقلابی و مقتدرانه جمهوری اسلامی ایران در شرایط خطیر کنونی باشد، به صحنه نمایش دیپلماسی التماسی، مواضع متزلزل و عقب‌نشینی‌های آشکار از اصول اساسی نظام بدل شد. در این مصاحبه، نه اثری از اقتدار و شجاعت بود و نه حتی یک پاسخ قاطع و در چارچوب سوال. آنچه به نمایش درآمد، تلاشی مذبوحانه برای دلجویی از دشمن و سپردن سرنوشت منطقه به دستان رئیس‌جمهوری بود که کارنامه‌اش مملو از جنایت علیه ملت ایران است.

از ابتدا تا انتهای مصاحبه، پزشکیان در جایگاه یک کارشناس منفعل و نه رئیس‌جمهور یک قدرت منطقه‌ای، ظاهر می‌شود. این رویکرد، در خوش‌بینانه‌ترین حالت، نشان از عدم تسلط پزشکیان بر مسائل دارد. او حتی در حد یک کارشناس جزء هم نمی‌تواند مواضع کشور را تبیین کند و صرفاً به تکرار کلیشه‌هایی می‌پردازد که سال‌هاست کارآمدی خود را از دست داده‌اند.

در شرایطی که کشور آماج حملات مستقیم نظامی آمریکا و رژیم صهیونیستی قرار گرفته و دانشمندان و فرماندهانش ترور شده‌اند، دست فرمان پزشکیان به شکل عجیبی به دور از شرایط جنگی است. او در پاسخ به حمله به تأسیسات هسته‌ای، به جای بیان قاطعانه حق مشروع ایران برای پاسخ کوبنده و بازدارنده، از تخریب اماکن و تجهیزات سخن می‌گوید و ابراز امیدواری می‌کند که "ببینیم آیا امکان دسترسی مجدد وجود دارد یا خیر"! این لحن، نه تنها اقتدارآفرین نیست؛ بلکه سیگنال ضعف و انفعال را به دشمن مخابره می‌کند.

شگفت‌انگیزترین بخش مصاحبه، اصرار مجدد پزشکیان بر مذاکره‌ای است که خود اذعان می‌کند با انداختن بمب روی میز توسط آمریکا نابود شد. او در حالی از بازگشت به میز مذاکره حرف می‌زند که تجربه مذاکرات اخیر به وضوح نشان داد که این گفتگوها صرفاً پوششی برای فریب ایران، کسب اطلاعات و فراهم کردن زمینه برای تشدید فشار و حمله نظامی بوده است. پزشکیان با بیان اینکه "ما با مذاکره مشکلی نداریم"، عملاً به همان مسیری چراغ سبز نشان می‌دهد که انتهایش حمله به خاک ایران بود.

پزشکیان در سراسر مصاحبه تلاش می‌کند تا میان آمریکا و رژیم صهیونیستی تفکیک قائل شود و نتانیاهو را "مسبب آشوب" و عامل اصلی برهم خوردن گفتگوها معرفی کند. او گویی فراموش کرده است که حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران مستقیماً توسط دولت آمریکا صورت گرفته و این دو، دو لبه یک قیچی برای ضربه زدن به ملت ایران هستند. این تفکیک مصنوعی و تلاش برای ساختن چهره‌ای موجه از دولت آمریکا، آن هم در میانه تقابل مستقیم، یک خطای راهبُردی فاحش است که می‌تواند به تبرئه دشمن اصلی و تضعیف جبهه مقاومت منجر شود.

اما شاه‌بیت این مصاحبه و نقطه‌ای که وادادگی دیپلماتیک به اوج خود می‌رسد، آنجاست که پزشکیان در پاسخ به کارلسون می‌گوید: "من معتقدم رئیس‌جمهور آمریکا می‌تواند منطقه را به سمت صلح و امنیت هدایت کند یا آن را وارد یک جنگ بی‌پایان کند. این تصمیمی است که رئیس‌جمهور آمریکا باید بگیرد."

این جمله چیزی جز به رسمیت شناختن کدخدا بودن آمریکا و سپردن کلید سرنوشت غرب آسیا به دستان قاتل شهید سلیمانی و معمار فشار حداکثری نیست. این موضع در تضاد آشکار و ۱۸۰ درجه‌ای با راهبرد همیشگی رهبر معظم انقلاب مبنی بر لزوم اخراج آمریکایی‌ها از منطقه و نفی هرگونه سلطه خارجی قرار دارد. در حالی که منطق انقلاب اسلامی بر پایه استکبارستیزی و تعیین سرنوشت به دست ملت‌ها بنا شده، پزشکیان عملاً اعلام می‌کند که این رئیس‌جمهور آمریکاست که می‌تواند صلح یا جنگ را برای ما رقم بزند.

 

روایت آسوشیتدپرس از کشتار گرسنگان در غزه

حسینی رییس سازمان بهزیستی گفت: سرعت روند سالمندی و پیری جمعیت در ایران بسیار بالا است و با ادامه این روند، کشورمان در سال ۱۴۳۰ در رمزه کشورهای شدیدا سالخورده قرار خواهد گرفت.

اگر در سال ۱۳۹۵ حدود ۹.۵ درصد جمعیت کشور سالمند بودند، پیش‌بینی می‌شود که این رقم تا سال ۱۴۳۰ به بیش از ۳۱ درصد برسد. اکنون باید توجه داشت که ۲۵ سال از عمر هر فرد پس از بازنشستگی باقی می‌ماند که نباید آن را دوره انزوا تلقی کرد؛ بلکه این دوره، فرصتی برای فعالیت نقره‌ای و بهره‌گیری از تجربه و مهارت‌های سالمندان است.