دکتر مسعود پزشکیان با احزاب جلسه گذاشت؛ مشتی پیرمرد از کار افتاده و مدعی و چند جوان تازه‌کار خودشیفته. از این جلسات غیر غرولند و بزرگ‌نمایی مشکلات خود احزاب و کوچک‌نمایی مشکلات مردم، چیزی درنمی‌آید. رئیس‌ جمهور اگر با مردم بنشیند یا دست‌کم آن فهرست تقاضای مردم از دفتر ارتباطات ریاست‌ جمهوری را مرور کند، بسیار بهتر و ثمربخش‌تر از نشست و برخاست با برخی سیاسیون است. با این حال، وجه مثبت این جلسه آن بود که نشان داد حرف ما هم درست است و اصلاح‌طلبان جلسه وقتی از رئیس‌ جمهور خواستند که با امریکا مذاکره کند، پاسخ دکتر پزشکیان به آنان به گونه‌ای بود که گویا صراحتاً می‌گوید ظاهراً هیچ نمی‌فهمید! یا نمی‌فهمید یا خائن هستید! «وقتی امریکا از ما می‌خواهد موشک‌ها را کنار بگذاریم؛ یعنی از ما می‌خواهد خودمان را مثل غزه بی‌دفاع کنیم تا بر سر ما آن بیاورد که بر سر غزه آورد». رئیس‌جمهور صراحتاً گفت که زیر بار پیشنهاد امریکا نمی‌رود و به امریکا (و به اصلاح‌طلبانی که حرف امریکا را تکرار می‌کنند) باج نمی‌دهد. اگر بخواهیم بدانیم که چرا سالی و بیش از سالی است که اصلاح‌طلبان برای پزشکیان خط‌ونشان می‌کشند و از او استعفا می‌خواهند یا او را تهدید می‌کنند که کارت تمام است، باید در همین نقطه توقف و تأمل کرد. طی هفته‌ها و ماه‌های گذشته به تصریح و تلویح فعالان سیاسی اصلاح‌طلب و لشکر رسانه‌ای آن‌ها، موج گسترده‌ای راه انداخته‌اند که دولت و شخص رئیس‌ جمهور باید به هر روشی که شده باب مذاکره با امریکا را باز کنند. از توصیه به دست دادن با ترامپ در دالان‌های سازمان ملل تا حضور در نشست شرم‌آور شرم‌الشیخ در قاهره و نسخه اصلاح ساختاری و تغییر پارادایم، فقط بخشی از فشار اصلاح‌طلبان برای تحمیل مذاکره با دشمنی است که ۲۳ خرداد، رسماً با حمایت و پشتیبانی از رژیم صهیونیستی، به مذاکرات عمان که یکسوی آن خودش بود، شلیک کرد. 

مسعود پزشکیان رئیس ‌جمهور؛ اما در نشست پرچالش اخیرش با نمایندگان احزاب و گروه‌های سیاسی، آب پاکی را روی دست مدافعان دیپلماسی التماسی ریخت و گفت حاضر نیست به کسی باج بدهد. این باج ندادن البته دو مخاطب دارد؛ یکی دشمنان خارجی و در رأس آن‌ها امریکا، و دیگری دوستان داخلی که خواسته یا ناخواسته، پیاده نظام امریکا و ترامپ شده‌اند: «ما با امریکا مذاکره کردیم و آماده توافق بودیم؛ اما آن‌ها توافق را با جنگ بر هم زدند. اکنون نیز برای ادامه مذاکره شرایطی تحقیرآمیز مطرح می‌کنند که بنده حاضر به پذیرش آن نیستم؛ زیر بار ذلت نمی‌رویم و ایرانی ضعیف و تکه‌پاره را نمی‌پذیریم... بر اعتقادم ایستاده‌ام و ایران را با عزت و سربلندی می‌خواهم و برای حفظ این جایگاه، به کسی باج نمی‌دهم.»