محمدابراهيم احمدي

وقتي شيعيان زائر و سوگوار به قتلگاه رسيدند، با صحنه هاي دلخراشي رو به رو شدند؛ قبرهاي گمنام، خيمه هاي سوخته، زمين خون آلود و تفتيده، نيزه ها و شمشيرهاي شکسته، همگي بيانگر اوج جنايت يزيديان و منتهاي مظلوميت عاشورائيان بود. مشاهده همين تصاوير، خود روضه و مرثيّه اي است که دل ها و چشم ها را با حال و هواي «کربلا و عاشوراي محرّم 61 هجري» پيوند مي دهد

 محمدابراهيم احمدي

جابر و يارانش براي اعلام وفاداري به ساحت مقدّس نبوّت و امامت، انزجار از رژيم ستمگر اموي، اطلاع رساني و تبليغ آرمان هاي عاشورائيان و بيدار ساختن افکار عمومي، در فرصتي مناسب، اوّلين «کاروان زيارتي» را به حرکت درآوردند.

با نزديک شدن کاروان زيارتي به منطقه کربلا، سيلاب اشک از ديدگان جاري شد و آواي مرثيّه خواني در فضاي بيابان طنين افکند و دل هاي سوگواران در عطش زيارت قبور مطهّر و تابناک شهدا، بي‌تاب شد...