ابوعلی حسین بن عبدالله بن سینا (۳۷۰-۴۲۸ق)، مشهور به ابن‌سینا، فیلسوف مشهور مشایی و پزشک نامدار ایرانی بود.

ابوعبدالله محمد بن محمد بن نعمان بن عبدالسلام بن جابر بن نعمان معروف به "شیخ مفید" و ابن المعلم (۳۳۶ ق ـ ۴۱۳ ق) یکی از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین دانشمندان شیعه در قرن چهارم هجری بود که در همه زمینه‌های علمی آن روزگار مثل فقه، حدیث، تاریخ، تفسیر قرآن، رجالِ حدیث، و کلام (عقاید) اسلامی تبحر داشت و درباره هر یک از آنها کتاب‌هایی تألیف کرده است. 

ابوجعفر محمد بن حسین خَثعمی اُشنانی محدث کوفی قرن سوم و چهارم هجری قمری است. وی از محدّثان بسیاری در کوفه حدیث شنیده و روایت کرده است و افرادی از خثعمی حدیث نقل کرده‌اند. تنها کتاب شناخته شده از خثعمی، القضایا است.

محمدتقی رازی ایوانکی یا محمدتقی رازی اصفهانی در کاظمین نزد سید محسن اعرجی، در کربلا نزد صاحب ریاض و در نجف نزد شیخ جعفر کاشف الغطاء و سید مهدی بحرالعلوم شاگردی کرد. او از کاشف الغطاء اجازه روایت و فتوا دریافت کرد.

محمدرضا بن عبدالمطلب تبریزی، فقیه، خطیب، خوشنویس و شاعر شیعه قرن دوازدهم و سیزدهم. معروف‌ترین استاد وی وحید بهبهانی بود. 

جعفر بن حسام عاملی عیناثی، فقیه و از مشایخ اجازه شیعه در قرن نهم هجری قمری است. جعفر مهاجر، تاریخ‌پژوه شیعه، جعفر بن حسام را بنیانگذار حوزه علمیه عیناثا در جبل‌عامل لبنان دانسته است. شیخ حر عاملی، محدث و فقیه شیعه، او را از مشایخ برجسته شمرده و محمدباقر مجلسی از او با تعبیر «شیخ اعظم اعلم» یاد کرده است. این تعابیر را نشان‌دهنده جایگاه علمی بالای او شمرده‌اند.

محمد بن مسعود بن محمد عیاشی سلمی سمرقندی با کنیه ابوالنضر از دانشمندان شیعی بود. براساس نظر مشهور، وی متولد سمرقند بوده است گرچه نقلی درباره تمیمی بودن نیز مطرح است. عیاشی به سبب تولد در منطقه‌ای که غالب آن از اهل سنت بودند، در ابتدا سنی بوده است؛ اما پس از تحقیق در آثار شیعی، تغییر مذهب داد و شیعه شد. وی سپس برای تحصیل به کوفه و بغداد و قم سفر کرد. او از شدت علاقه به تعلیم و ترویج دین پس از بازگشت به سمرقند، تمام میراث پدری خود را صرف نشر دانش و حدیث کرد. عیاشی معاصر با کلینی بود. 

برپایی مجالس علمی