سخنی با جوانان درباره مهارت‌های فضای مجازی

می‌خواهم با تو درباره یکی از مهم‌ترین؛ اما کمتر گفته‌شده‌ترین مهارت‌های زندگی در عصر ما حرف بزنم: سلامت دیجیتال. مهارتی که به ما یاد می‌دهد چطور در دنیایی که دائماً به ما می‌گوید "آنلاین باش! "، گاهی آفلاین زندگی کنیم و سلامت روان خود را حفظ کنیم.

شاید برایت پیش آمده باشد که با وجود خستگی، همچنان در حال اسکرول کردن صفحه اینستاگرام باشی یا بعد از یک مشاجره آنلاین، احساس عصبانیت و پریشانی کنی یا خودت را مدام با زندگی ایده‌آل و بی‌نقصی که دیگران در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهند مقایسه کنی و احساس کمبود کنی. اگر چنین تجربه‌ای داری، بدان که تنها نیستی. این‌ها نشانه‌های یک رابطه ناسالم با فضای مجازی است.

اما رابطه سالم چیست؟ رابطه‌ای است که در آن تو کنترل را در دست داری، نه گوشی هوشمندت. برای ساختن چنین رابطه‌ای، باید چند مهارت کلیدی را یاد بگیری:

۱. مهارت مدیریت زمان و رهایی از اعتیاد نامرئی

ما به طور متوسط روزانه چند ساعت از وقت خود را در فضای مجازی می‌گذرانیم. این زمان، از زندگی واقعی ما دزدیده می‌شود. برای پس گرفتن کنترل، این راه‌ها را امتحان کن:

- از تکنیک پومودورو استفاده کن: ۲۵ دقیقه روی کارت تمرکز کن (گوشی روی حالت سایلنت و دور از دسترس) و سپس ۵ دقیقه استراحت کن.

- "دیجیتال دتاکس" هفتگی داشته باش: یک روز در هفته (مثلاً جمعه) را به طور کامل یا نیمه‌قطع کن. بیرون برو، کتاب بخوان، با خانواده وقت بگذران.

- از گوشی خود علیه خودش کمک بگیر! اپ‌های مثل Digital Wellbeing در گوشی‌های اندروید یا Screen Time در گوشی‌های آیفون، به تو گزارش دقیقی از زمان‌تلف‌کن‌ترین برنامه‌هایت می‌دهند.

- قلمروهای ممنوعه ایجاد کن: تختخواب و سفره غذا باید "مناطق عاری از گوشی" باشند.

۲. مهارت مقابله با زورگویی و انرژی‌های منفی

متأسفانه فضای مجازی گاهی محل پخش نفرت و آزار می‌شود. اگر مورد آزار قرار گرفتی:

- واکنش نشان نده و او را بلاک کن: اغلب آزاردهندگان به دنبال یک واکنش عصبی هستند. با نادیده گرفتن، بازی آنها را بهم می‌زنی.

- مستندسازی کن: از همه چیز اسکرین‌شات بگیر. این مدرک، هم برای گزارش دادن لازم است و هم به تو حس کنترل می‌دهد.

- گزارش بده: تقریباً همه پلتفرم‌ها گزینه گزارش آزار را دارند. از آن استفاده کن.

- سکوت نکن: با یک دوست قابل اعتماد، والدین یا مشاور مدرسه و دانشگاه در میان بگذار. بار این احساسات را به تنهایی به دوش نکش.