آیت‌الله اسدالله ایمانی می‌گوید:

نکته‌ای که ما از آیات قرآن استفاده می‌کنیم، این است که امامت، دنبال صبر و استقامت است؛ یعنی تا پایداری و استقامت نباشد، مقام رهبری و امامت برعهده کسی گذاشته نمی‌شود. 

ما استقامت ایشان را در عرصه‌های مختلفِ قبل از رسیدن به این مقام والا شاهد بوده‌ایم: حضورشان در دورانی که بنی‌صدر و مجموعه او بودند، و ایشان در شورای انقلاب حضور داشت؛ برخوردهای مناسب و شایسته، و محور قرار دادن امام در همه مقاطع؛ برخورد با گروهک‌ها و منافقین که نتیجه برخورد دائم ایشان با گروهک‌ها، همان انفجاری بود که در مسجد اباذر در روز ششم تیر اتفاق افتاد. 

تمام کارهایی که ایشان داشت، به این شکل بود. در موضوع حضورشان در جبهه شاهد بودیم ایشان چه حرکتی داشت. حتی یک‌بار در اواخر اعلام فرمودند: من عازم جبهه هستم و دیگر برنمی‌گردم تا موقعی که وضعیت جبهه‌ها تثبیت و روشن شود.

به دنبالش، روحانیت و ائمه جمعه و علمای بلاد راه افتادند و آمدند و مستقر شدند، و با این حرکت، اوضاع و احوال جبهه بعد از فترتی که پیش آمده بود، اصلاح و جبران شد. 

از همه این‌ها مهم‌تر، صبر و بردباری بر ناملایمات و ناراحتی‌هایی بود که دوستانِ به ظاهر دوست، در دوران ریاست جمهوری ایشان برایشان به وجود آورده بودند و ایشان برای اسلام و برای امام و برای رسیدن به آرمان بلند شهدا تحمل می‌کردند. ما این تحمل را در عرصه‌های مختلف شاهد بوده‌ایم.