ابوالحسن محمّد بن عبداللّه هروی می‌گوید: مردی از اهالی بلخ با غلامش به زیارت حضرت امام رضا (علیه‌السلام) آمد، خود و غلامش آن حضرت را زیارت کردند. ارباب بالای سر حضرت آمد و مشغول نماز شد و غلام پایین پای حضرت به نماز ایستاد. چون هر دو از نماز فارغ شدند به سجده رفتند و سجده را طولانی نمودند، ارباب پیش از غلام سر از سجده برداشت و غلام را صدا کرد، غلام سر از سجده برداشت و گفت: لبیک ای مولای من!

به غلام گفت: می‌خواهی آزادت کنم؟ گفت: آری، گفت: تو در راه خدا آزادی و فلان کنیز من هم که در بلخ است در راه خدا آزاد است و من در این حرم مطهر او را با این مقدار مهریه به همسری تو درآوردم و پرداخت آن را نیز ضامن شدم و فلان زمین حاصلخیز خود را هم وقف بر شما دو نفر و اولادتان و اولاد اولادتان و همین‌طور نسل و ذریه شما کردم و حضرت امام رضا (علیه‌السلام) را هم به این برنامه شاهد گرفتم.

غلام گریست و به خدا و به حضرت رضا (علیه‌السلام) سوگند یاد کرد که من در سجودم جز این امور را نخواستم و به این سرعت اجابتش از سوی خدا برایم معلوم شد!

برگرفته از اهل بیت (علیهم‌السلام) عرشیان فرش‌نشین نوشته استاد حسین انصاریان