اخیراً نطق جناب دکتر خضریان در مجلس، مجدداً درد کهنه را تازه کرد تا برای چندمین بار دست به قلم شوم و خیرخواهانه از برادرمان آقای اژه‌ای بخواهم که قوه قضائیه را دریابند.

علی خضریان، نماینده مردم تهران، طی تذکر شفاهی در تریبون مجلس گفت: «آقای محسنی اژه‌ای! در موضوع وضعیت امروز جامعه و رشد فسادهای اخلاقی و جنبش برهنگی در کشور، یک ترک فعل و کم‌کاری بزرگ توسط دستگاه قضایی رقم می‌خورد. با حضور نمایندگان مجلس، مسئولان انتظامی، اجرایی و قضایی و رئیس مجلس جلسه‌ای حدود چهار ساعت درباره حجاب و عفاف برگزار شد. نکته مهم در این جلسه این بود که تقریباً اجماع وجود داشت که قوه قضاییه دچار کم‌کاری و ترک فعل شده است. سؤال این است، چرا در موارد متعددی که مراکز فساد در پوشش کافه و غذاخوری توسط پلیس پلمب می‌شوند، به دلیل عدم صدور حکم بازدارنده از سوی مقام قضایی در کوتاه‌مدت دوباره فعال شده و تخلفات خود را تکرار می‌کنند؟ آقای اژه‌ای! از اجرای حکم خدا نترسید، از هوچی‌گری‌ها نترسید و برای حکم خدا بایستید.»

این در حالی است که در همین هفته‌های اخیر بود که بعد از دستور شما برای مقابله با هنجارشکنی‌ها، همان هنجارشکنان با برپایی مجالس علنی بی‌حجابی و پای‌کوبی بر احکام الهی با همکاری برخی نهادهای دولتی! به ریش من و شما خندیدند و کار خود را به راحتی پیش بردند.

یا شما در دستورات خود جدی نیستید که عوامل مربوطه فرمایشات حضرتعالی را اجرایی نمی‌کنند! یا اگر دستورات جدی هم می‌دهید، به طور جدی پیگیر آن نیستید! جز این است؟! اگر جز این است، بیایید برای مردم توضیح دهید. 

فکر می‌کنم انگار به بخش پنجم روایتی که نقل می‌شود یا نزدیک شده‌ایم یا کاملاً در آن هستیم. روایت چنین است که:

«پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) از جناب جبرئیل پرسید: آیا بعد از من به زمین خواهی آمد؟ جبرئیل گفت: بله! ای رسول خدا، ده بار به زمین خواهم آمد و ده گوهر گرانبها را خواهم برد. پیامبر فرمود: این گوهرهای گرانبها کدام‌اند؟ جبرئیل گفت: اول: برکت؛ دوم: رحمت؛ سوم: حیا از چشم زنان؛ چهارم: غیرت مردان؛ پنجم: عدل از دل سلاطین؛ ششم: راستی و درستی از دل دوستان؛ هفتم: سخاوت از دل ثروتمندان؛ هشتم: صبر از فقرا؛ نهم: حکمت از حکیمان؛ دهم: ایمان از دل‌های مؤمنان.» 

فارغ از کلام بنده در توصیه خیرخواهانه به قوه، یاد سخنان اخیر حضرت آقا افتادم که در دیدار رئیس و مسئولان قوه قضائیه فرمودند: «آنچه جناب آقای محسنی به عنوان اقداماتِ انجام‌گرفته بیان کردند، البتّه خیلی خرسندکننده و خوب است. توصیه‌ی من این است که همیشه در کنار اقداماتی که انجام گرفته، اقداماتی که انجام نگرفته و باید انجام می‌گرفت را ملاحظه کنید؛ یعنی یک تناسبی بین این‌ها همیشه برقرار کنید. گاهی انسان صد مورد کار خوب انجام داده و خوشحال است از اینکه صد کار خوب انجام گرفته؛ وقتی دقّت می‌کند، می‌بیند دویست کار خوب باید انجام می‌داد که آن دویست کار را انجام نداده؛ این خوشحالی یک مقداری کم می‌شود».

این جملات حضرت آقا خیلی باید منِ قوه قضائیه را در فکر فرو ببرد. دقیقاً خیلی!

برادر عزیزم جناب آقای اژه‌ای! هر فعل و انفعال شما در سمت و جایگاهی که در جمهوری اسلامی دارید، نه تنها بر مردم کشورمان؛ بلکه بر منطقه و حتی جهان نیز اثرگذار است. چرا که ایران اسلامی و انقلاب عزیزمان، نماد آزادگی و اسلام تشیع در بین 8 میلیارد انسان است. اگر ایران ضربه‌ای بخورد؛ یعنی نماد آزادگی و مقابله با استکبار ضربه خورده است؛ یعنی تنها نماد جامع تشیع در جهان ضربه خورده است. 

با این اوصاف از خود سوالی بپرسیم که آیا ایران عزیزمان در زمینه عفاف و حجاب که یکی از مهم‌ترین نمادهای اسلام است، اکنون ضربه خورده است یا خیر؟ 

آیا در عرصه اجرای عدالت بر مجرمان گردن کلفت و کم شدن اعتماد مردم به مبحث عدالت در همه عرصه‌ها و همه شخصیت‌ها ضربه خورده‌ایم یا خیر؟

آیا حداقل در برخی زمینه‌ها از جمله گسترش فساد و فحشا، مجرمین سازمان یافته و بالا دستی‌هایشان احساس امنیت دارند یا خیر؟  

و این سوال که از من فردی تا من مسئول، هر کدام چقدر در این ضربه‌ها سهیم هستیم و منفعل بوده‌ایم؟ 

خلاصه اینکه جناب آقای اژه‌ای! ما و شما در پیشگاه خداوند متعال و ملت رنج کشیده و شهیدپرور ایران باید جوابگو باشیم 

وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ