با وجود گذشت مدت طولانی از ارسال گزارش تخلفات حسن روحانی از سوی مجلس به قوه قضائیه، و همچنین آشکار شدن بیش از پیش تخلفات ظریف، از جمله مکانیزم ماشه که قبلاً آن را تکذیب کرده بود، و فشار روانی و اقتصادی حاصل از آن که بر مردم وارد شد، مردم کشورمان همچنان منتظر اقدام قوه قضائیه هستند.

برادران قوه قضائیه بهتر است اگر مصلحتی هم در ذهن خود دارند، حداقل به طور سر بسته هم که شده به مردم توضیح دهند؛ چراکه اعتماد مردم به قوه قضائیه خدشه‌دار می‌شود.

فرو ریختن اعتماد مردم به قوه قضائیه در عرصه محاکمه گردن کلفت‌هایی که بعد از جرائم خود با لبخند و حالت ریلکس جلوی چشم مردم به زندگی خود ادامه می‌دهند و اصلاً نگرانی ندارند، تبعات نامناسبی برای این قوه دارد. 

پشتوانه اصلی هر حکومت و قوای آن، مردم هستند. زمانی که افکار عمومی، بیشتر علیه یک قوه باشد، قطعاً قوه مورد نظر به سیر تکامل نزدیک نخواهد شد. در حالی که قطعاً جناب حجت الاسلام و المسلمین اژه‌ای خواهان سیر صعودی و تکاملی قوه هستند، نه نزولی آن.

کاش قوه قضائیه، تجربه دوره دولت روحانی که محبوبیت خود را در بین مردم از دست داد مرور کند. دولتی که بجای سیر صعود، دچار سیر سقوط شد و مردم را از دست داد.

خلاصه اینکه برادران عزیز قوه قضائیه، مردم ایران دیگر چگونه بگویند که خواهان اجرای عدالت در سطوح بالا هستند و به لطف خدا در این عرصه پشتیبان شما هستند.

امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند: 

ای مردم! مرا بر کارتان یاری رسانید. به خدا سوگند که داد ستمدیده را از آن که ستم کرده، بستانم و مهار ستمکار را بگیرم و او را به آبشخور حق کشانم، گرچه ناخشنود باشد.

نهج‌البلاغه_ خطبه 136

خب، این مردمِ عدالت‌خواه و این شما

بگوئید بسم الله و شروع کنید به اجرای عدالت و از نفوذی‌ها و صاحبان قدرتی که می‌توانند به شما فشار بیاورند تا سیر اجرای عدالت را دچار خلل کنند، نگرانی نداشته باشید که خدای عالم هستی که همه چیز در ید قدرت اوست، شما را به اجرای عدالت فرمان داده است و اگر شما را در مسیر حق ببیند، یاری‌تان خواهد کرد؛ هرچند برای برخی ناخوشایند باشد. 

از صدای مردم و حق طلبی آنان هم که گذر کنیم، فرمایشات رهبر معظم انقلاب درباره پذیرش مسئولیت، مو را به تن آدمی سیخ می‌کند. به برخی از فرمایشات رهبرمان اشاره‌ای می‌کنیم تا بیشتر توجه ما و تصمیم ما را برای حرکت در سیر صعودی که مسئولیت آن را پذیرفته‌ایم بکشاند:

«نگاه اسلام به زمامداران و مسئولان جامعه، بسیار سخت‌گیرانه است، چنان نیست که قبول مسئولیت امتیازی ویژه قلمداد شود و مردم از هر سو برای رسیدن به آن بشتابند. مسئولیت در اسلام، امانتی الهی است. امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در نامه‌ی ۵ نهج‌البلاغه خطاب به اشعث بن قیس - از کارگزاران حضرت در منطقه آذربایجان - این‌گونه می‌فرمایند: «وَ إِنَّ عَمَلَکَ لَیْسَ لَکَ بِطُعْمَةٍ وَ لَکِنَّهُ فِی عُنُقِکَ أَمَانَة»، یعنی حکمرانی برای تو طعمه نیست؛ بلکه امانتی بر عهده‌ات است، رهبرانقلاب در این باره خطاب به مسئولین می‌فرمایند: «مسئولیت و منصبی که در نظام اسلامی داری، طعمه و سرمایه و کاسبی نیست - اشتباه نشود - مسئولیت در نظام اسلامی باری بر دوش انسان است که باید آن را به خاطر هدف و نیّتی تحمّل کند.» 

توانایی و شایستگی مسئولان نقش کلیدی در انتخاب مدیران دارد؛ تا آنجا که شخصی مثل ابوذر که از صحابی بزرگ پیامبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و یاران خاص امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) است از هرگونه مدیریت منع می‌شود، پیامبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) به ابوذر می‌فرمایند: «من جنابعالی را در مدیریّت، ضعیف می‌بینم. خیلی آدم خوبی هستی، مجاهد فی‌سبیل‌اللّه، رُک‌گو، و آسمان بر راست‌گوتر از او سایه نیفکنده، زمین راست‌گوتر از او را بر خودش حمل نکرده؛ اینها همه به جای خود محفوظ؛ امّا شما آدم ضعیفی هستی. حالا که آدم ضعیفی هستی، مواظب باش بر دو نفر هم ریاست نکنی! یعنی تو آدمی هستی که مدیریّت نداری؛ اگر چنانچه بر دو نفر یا بیشتر ریاست پیدا کردی، نمی‌توانی کار آن‌ها را به سامان برسانی.» در واقع آدم خوب بودن به معنای مدیر خوب بودن نیست.

مسئله‌ی دیگر، پاسخگویی مسئولان در پیشگاه خداوند است. حدیثی از پیامبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در این موضوع نقل شده که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در شرح آن می‌فرمایند: «[رسول اکرم صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله]  فرمود هیچ‌کس نیست که بر ده نفر یا بیشتر ریاست و امارت داشته باشد [مگر اینکه] این آدمِ رئیس را که این‌قدر در دنیا محترم است و رئیس است و مدیر است، چنین آدمی را در روز قیامت وقتی که می‌آورند، دست او را به گردنش بسته‌اند؛ یعنی دست‌بسته او را وارد محشر می‌کنند؛ آن هم به این شکل که دستش به گردنش بسته است. نفْس این مسئولیّت و آمریّت و ریاست، یک تبعاتی دارد که ایجاب می‌کند این را.» در این حدیث فرقی بین مسئول خوب و مسئول بد در نوع محشور شدن در قیامت دیده نشده است، تنها فرق در این است که «اگر او آدم خوبی بود، درستکار بود، در آنچه انجام گرفته بود تقصیری و گناهی متوجّه او نبود، اینجا رها می‌کنند او را... امّا اگر نه، انسان نیکوکاری نبوده است در دنیا، خودش هم آدم بدکار و بدعملی بوده است - هر جور بدعملی‌ای که فرض کنید - اینجا آن گرفتاری و آن غل و زنجیری که به او بسته شده است، افزایش پیدا می‌کند.»

مردم به عدل علوی نیازمندند و تشنه‌ی آن هستند. 15/11/1381

برای امیرالمومنین اجرای عدالت و دفاع از مظلوم و سرسختی با ظالم - هرکه می‌خواهد، باشد؛ یعنی ظالم، هر که باشد و مظلوم، هر که باشد - مهم بود. 16/09/1380

علی (علیه السلام) در هر سطحی، با هر نامی و زیر هر پوششی، ظلم‌ستیز بود. 10/11/1369

khamenei.ir