۱۴ هدف اقتصادی برنامه هفتم توسعه

ضرورت کاهش رشد نقدینگی به ۱۳.۸ درصد در سال پایانی برنامه
بررسی لایحه برنامه هفتم توسعه نشان میدهد، ۱۴ هدف اقتصادی باید در پایان این برنامه محقق شود که یکی از آنها کاهش نرخ رشد نقدینگی به ۱۳.۸ درصد در پایان برنامه است.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، متن لایحه برنامه هفتم توسعه، به تازگی رونمایی و منتشر شد. بر اساس متن منتشر شده، برنامه هفته توسعه در حوزه اقتصادی دارای ۱۴ هدف اقتصادی است.
در برنامه هفتم توسعه، تحرکبخشی به چرخه قدرت ملی از طریق تمرکز بر جهش اقتصادی به منظور رفع چالشهای موجود مورد تاکید قرار گرفته است. اهداف اقتصادی برنامه هفتم توسعه شامل موارد زیر است:
۱- هدف رشد اقتصادی ۸ درصد
۲- رشد تشکیل سرمایه ناخالص سرمایهگذاری ۲۲.۶ درصد
۳- رشد موجودی سرمایه ۶.۵ درصد
۴- رشد اشتغال ۳.۹ درصد سالانه، معادل یک میلیون شغل
۵- متوسط نرخ تورم ۱۹.۷ درصد و نرخ تورم هدفگذاری شده در پایان برنامه ۹.۵ درصد
۶- رشد بهرهوری کل عوامل تولید ۲.۸ درصد با داشتن سهم ۳۵ درصدی از رشد اقتصادی ۸ درصدی
۷- متوسط رشد نقدینگی ۲۰.۴ درصد و در سال پایانی برنامه ۱۳.۸ درصد
۸- متوسط رشد صادرات نفتی ۱۲.۴ درصد
۹- متوسط رشد صادرات غیرنفتی ۲۲.۶ درصد
۱۰- رشد واردات کالا ۱۶.۲ درصد
۱۱- رشد اعتبارات تملک داراییهای سرمایهای ۴۴ درصد
۱۲- متوسط نسبت درآمدهای عمومی به اعتبارات هزینهای ۹۴ درصد و در سال پایانی برنامه به ۱۰۰ درصد برسد
۱۳- متوسط نرخ رشد بخشی در برنامه هفتم توسعه به منظور تحقق رشد ۸ درصدی در بخش کشاورزی ۵.۵ درصد نفت، ۱۳.۳ معدن ۱۱.۸ درصد، صنعت ۸.۵ درصد، آب، برق و گاز ۸.۱ درصد، ساختمان ۹ درصد، حملونقل و انبارداری ۹.۷ درصد، ارتباطات ۱۰.۹ درصد و سایر خدمات ۶.۵ درصد
۱۴- میزان سرمایهگذاری لازم به قیمت جاری برای تحقق رشد اقتصادی ۸ درصد در کل اقتصاد معادل ۶۰۲۳۴ هزار میلیارد تومان
در متن این لایحه آمده است: به منظور تحقق اهداف فوقبرنامه هفتم توسعه با ابتناء به جهتگیریهای سیاستهای کلی ابلاغی مقام معظم رهبری با هدف پیشرفت اقتصادی توأم با عدالت در چارچوب محورهای رشد اقتصادی و اشتغال مهار پایدار تورم، اصلاحات ساختاری بودجه شامل اصلاح نظام بانکی، بهبود فضای کسبوکار، ارتقای بهرهوری در حوزههای مختلف اقتصاد از جمله انرژی و سایر نهادههای تولید، تقویت زنجیره ارزش در حوزه صنایع معدنی و صنایع نفت و گاز، تولید مسکن متناسب با نیاز جامعه، اقتصاد رقومی، تجارت و ترانزیت، امنیت غذایی، صندوقهای بازنشستگی و تامین اجتماعی و حکمرانی یکپارچه منابع و مصارف آب، ذیل همین سیاستها تنظیم خواهد شد.
حمایت مدعیان اصلاحات از مفسدان و دلالان دانهدرشت اقتصادی!

اخذ مالیات برای جلوگیری از سوداگریهای ضد تولید و تورمزا، یکی از مترقیترین اقدامات، جهت صیانت از معیشت مردم است. این قانون، نه برای کسب درآمد، بلکه برای بازدارندگی و به حداقل رساندن دلالی دانهدرشتهاست.
سوداگران دانهدرشت، از طریق دستکاری و بلوکه کردن عرضه کالاها، موجب انباشت تقاضا و تورم میشوند. اقدام آنها، ضد تنظیمگری و تعادل بخشی به بازار است؛ بنابراین، در دهههای اخیر، مبارزه با چنین فساد ویرانگری، در اولویت کشورهای پیشرفته و با ثبات قرار داشته است.
انتظار این بود که وقتی تصویب قانون اخذ مالیات از سوداگری و عایدی سرمایه، در دستور کار مجلس قرار میگیرد، رسانهها از اصل کار دفاع کنند و اگر هم به بخشی از آن نقد دارند، مطرح کنند. اما مدعیان اصلاحات، از ابتدا تا انتهای تصویب، به جوسازی پرداختند.
تیتر برخی رسانههای زنجیرهای در حمله به قانون اخیر - در واقع دفاع از منافع نامشروع دلالان دانهدرشت - را مرور کنید:
مسابقه دولت و مجلس برای گرفتن مالیات از مردم (سازندگی)
بیراهه مالیاتی عایدی سرمایه (دنیای اقتصاد)
سریال مالیات گرفتن از تورم ادامه دارد؛ با تصویب مجلس، معاملات ملک، خودرو، طلا و ارز مشمول مالیات میشود (اعتماد)
شکستی دیگر در راه است؟ / ماجرای طرح دولت برای اخذ مالیات از فروشندگان ملک (انتخاب)
سهمگیری دولت از داراییهای مردم. مهاجرت صاحبان سرمایه شدت میگیرد (هم میهن)
مالیات بر تورم، به جای مالیات بر ثروت (شرق)
مالیات بر عایدی سرمایه، یا سرقت اموال و ثروت مردم؟! (شرق)
مالیات بر عایدی سرمایه، پایان دلالی، یا کاسبی تازه؟ (روزنامه آرمان ملی)
مالیات بر عایدی؛ توزیع فقر یا کمدی یا هر دو؟ (انصافنیوز)
این در حالی است که به تصریح رئیس گروه اقتصادی مجلس، ۹۹ درصد مردم، از شمول مالیاتهای مندرج در این قانون معاف هستند.
با این وصف، چرا برخی محافل به شکل هماهنگ، به فضاسازی مسموم پرداختند و از پشت سوداگران تورم ساز در آمدند؟ آیا این رویکرد، دلیل دیگری بر آلودگی برخی نشریات به مفاسد کلان اقتصادی نیست؟ و آیا اتفاقی است که همواره به سمت مفسدان اقتصادی غش میکنند؟!