قرآن کریم در آیه چهارم سوره صف در وصف و منزلت مبارزان در راه خدا آورده است:
«اِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفّاً کَاَنَّهُم بُنْیَانٌ مَرْصُوصٌ؛ خداوند کسانی را دوست میدارد که در راه او پیکار میکنند همچون بنائی آهنین»
خداوند در این آیه شریفه بر مقام والای مجاهدان در راه دفاع از دین و مردم و کیان اسلامی اشاره دارد و هم شرایط احراز این جایگاه والای جهاد در راه حق را بر میشمرد؛ لذا از ظرایف این آیه شریفه آن باشد که:
اصمعی(۱) از بزرگان ادب و شعر و تاریخ، آورده که پس از شرکت در نماز جمعه در بصره از مسجد جامع خارج شدم، مرد عربی را دیدم که سوار بر شتر است و کسوتی همچو لباس رزم بر تن دارد و نیزهای بر دست! وقتی چشمش به من افتاد، پرسید: از کجایی و از کدام قبیلهای؟
درنگی کرد و سپس گفت: به حب حسین علیهالسلام قدم بردارید و در عظمت کار او تأمل کنید و در همه راه زائر باشید! و سپس جملهای از یکی از ارباب معرفت را چنین زمزمه کرد: "به دل سفر کنید. هزار بینی که به تن سفر کنند و اندکی به دل سفر کنند." لحظاتی سکوت محضرش را پر کرد و خود غرق در تفکر شد!