شب توی سنگر نشسته بودیم و چرت میزدیم
شب مهتابی زیبایی بود
فرمانده اومد توی سنگر و گفت:
اینقدر چرت نزنین، تنبل میشن
به جای این کار برید اول خط، یک سری به بچههای بسیجی بزنین
بلند شدیم و رفتیم به طرف خاکریزهای بلندی که توی خط مقدم بود
بچههای بسیجی ابتکار خوبی به خرج داده بودن
مقدار زیادی سنگ و کلوخ به اندازهی کلهی آدمیزاد، روی خاکریز گذاشته بودند
که وقتی کسی سرش را از خاکریز بالا میآورد
بعثیها آن را با سنگ و کلوخ اشتباه بگیرند و اون رو نزنن
اما بر عکس، ما خیال میکردیم که این سنگها، همه کلهی رزمندههاست
رزمندههایی که پشت خاکریز کمین کردهاند و کلههایشان پیداست
یک ساعت تمام، با سنگها و کلوخها سلام و علیک و احوالپرسی کردیم
و به آنها حسابی خسته نباشید گفتیم و برگشتیم!
صبح وقتی بچهها متوجه ماجرا شدن، تا چند روز بهمون میخندید