چگونه كودكان را به‌تنهايي خوابيدن عادت دهيم؟
كودكان زيادي را ديده‌ايد كه حاضر نيستند تنهايي در اتاقشان بخوابند و اصرار دارند كه در كنار والدينشان بمانند. اين موضوع يكي از عوامل مهمي است كه باعث ايجاد مشكلاتي در روابط زوجين مي‌شود؛ از طرفي نگراني والدين در رابطه با اين‌كه ممكن است كودك بترسد يا مبادا مشكلاتي براي او پيش بياييد، باعث مي‌شود تا بسياري از مادران در كنار كودكشان بخوابند اما چگونه مي‌توان كودكان را به‌تنهايي خوابيدن عادت داد؟
معمولا تا حدود يك سالگي كودك در كنار والدين مي‌خوابد و اين مسأله مي‌تواند باعث وابستگي او شود؛ بنابراين در ابتدا جدا كردن خواب كودك كمي سخت است اما بالاخره دير يا زود بايد اين اتفاق بيفتد و با طولاني شدن اين روند ممكن است مشكلات ديگري همچون وابستگي بيش از اندازه كودك و مشكلات عاطفي زوجين رخ دهد؛ اين در حالي است كه تنهايي خوابيدن كودك مزايايي دارد كه عبارت‌اند از:
- افزايش حس استقلال و اعتمادبه‌نفس
- كاهش وابستگي كودك به والدين
- نداشتن حس كمبود در بين دوستان
كودك از چه سني بايد تنها بخوابد؟
تنهايي خوابيدن كودك در سن مناسب بنابه دلايل فوق بسيار حائز اهميت است؛ بنابراين سن 2 الي 3 سالگي، زمان خوبي است كه سعي كنيد كودك را تنها بخوابانيد زيرا جدا خوابيدن كودك در سن بيشتر از 3 سالگي مي‌تواند باعث ايجاد وابستگي او شده و درنهايت جدا كردن او از والدين بسيار دشوار خواهد بود و تنهايي خوابيدن او در سن كمتر از 2 سالگي هم مي‌تواند باعث اضطراب جدايي شود.
چگونه كودك را به‌تنهايي خوابيدن عادت دهيم؟
جدا كردن محل خواب كودك يك‌شبه اتفاق نمي‌افتد و نيازمند صبر و حوصله شما است. گاهي ديده مي‌شود كه والدين براي تقويت ارتباط عاطفي خود، جدا كردن خواب كودك را بهترين راه‌حل مي‌دانند و براي ايجاد اين عادت جديد متوسل به تنبيه، تمسخر، تحقير و مقايسه مي‌شوند اما دقت كنيد اين روش‌ها نتيجه معكوس دارد و جدا خوابيدن كودكتان را به تعويق خواهد انداخت.
استفاده از روش‌هاي زير به‌عنوان نقطه شروع مي‌تواند براي تنهايي خوابيدن كودكان كمك كننده باشد:
1. آهسته شروع كنيد
تنهايي خوابيدن را ناگهاني شروع نكنيد. يك يا دو روز در هفته را تنظيم كنيد كه او به‌تنهايي بخوابد اما او را تنها نگذاريد و 10 الي 30 دقيقه در كنار تختش بنشينيد و برايش داستان بخوانيد تا بخوابد؛ زيرا حضور شما در اتاقش به او احساس امنيت و آرامش مي‌دهد. كودك كم‌كم به اتاقش و تنهايي خوابيدن عادت مي‌كند و شما مي‌توانيد روزهاي تنهايي خوابيدن را افزايش دهيد.
2. تشويق كنيد
هنگامي‌كه فرزند شما توانست يك شب را بدون ترس و گريه در اتاقش بخوابد، بگوييد كه به او افتخار مي‌كنيد و با خريدن يك جايزه كوچك، درست كردن غذاي موردعلاقه او و يا ترتيب دادن يك مهماني با حضور هم سن و سالانش، در او انگيزه ايجاد كنيد تا تنها بخوابد. اين كار را تا زماني كه تنهايي خوابيدن براي او به يك عادت تبديل شود، ادامه دهيد.
3. قبل از خواب محرك‌ها را از كودك دور كنيد
برخي محرك‌ها مانند شكلات، نوشيدني‌هاي كافئين دار، استفاده از تلويزيون و موبايل، خواب كودكان را مختل مي‌كند. كودكان در حالت ايده‌آل حداقل بايد يك ساعت قبل خواب از محرك‌ها دور باشند زيرا استفاده از اين عوامل تهديدكننده به‌خصوص تماشاي بعضي برنامه‌ها و فيلم‌ها كه براي سن كودك مناسب نيست باعث مي‌شود تا كودكان هنگام خواب دچار نگراني و پريشاني شوند؛ بنابراين والدين بايد نسبت به دور كردن اين عوامل تهديدكننده هوشيار بوده و سپس از فرزندانشان انتظار جدا خوابيدن را داشته باشند.
4. اتاق كودك را تزيين كنيد
اتاق كودك را با وسايل تزييني مثل عكس، پوستر، ستاره و... جذاب و لذت‌بخش كنيد زيرا اين وسايل باعث تمركز كودكان به موارد مثبت مي‌شود و اضطراب جدايي را در آنها كاهش مي‌دهد.
5. با كودك تنهايي خوابيدن را بازي كنيد
كودكان از راه بازي مي‌توانند به استعدادها، توانايي‌ها، نقاط مثبت و منفي خود پي ببرند و با شناخت ويژگي‌هاي خود شخصيتشان را تحكيم بخشند. كودكان معمولاً علاقه‌مندند در جريان بازي نقش بزرگسالان را ايفا كنند و بازي كردن برخي نقش‌ها باعث مي‌شود تا كودك در واقعيت ارتباط بهتري با آنها برقرار كند. تنهايي خوابيدن ازجمله نقش‌هايي است كه مي‌توانيد با فرزندتان بازي كنيد و جريان بازي را به‌گونه‌اي پيش ببريد كه نقش اصلي بازي، با شجاعت و به ميل خود حاضر به تنها خوابيدن بوده و خوابيدن به‌تنهايي يك قسمت از بزرگ شدن است.
6. قاطع باشيد
برخي كودكان التماس مي‌كنند تا پيش والدينشان بخوابند و يا گاهي شب‌ها از اتاقشان نزد والدينشان مي‌روند، در اين صورت لازم است قاطعيت به خرج دهيد و هرگز اجازه ندهيد كودكتان پيش شما بخوابد. با او به اتاقش برويد و با نشستن در كنارش به او كمك كنيد تا بخوابد.
7. از تنهايي خوابيدن به‌عنوان تهديد استفاده نكنيد
برخي از والدين زماني كه كودك كاراشتباهي انجام مي‌دهد، از تنهايي خوابيدن به‌عنوان تنبيه استفاده مي‌كنند. اين كار باعث مي‌شود تا كودك علاوه بر اضطراب جدايي و ترس از تنها خوابيدن، دچار اختلال خواب شود و مفهوم نادرستي از خواب در ذهن او باقي بماند.
|