پيشرفت در معنويت
بدون شك مي‌توان آرمان يك انقلاب را از رهبران و شعارهاي آن انقلاب تشخيص داد. انقلاب اسلامي ايران نيز از اين قاعده مستثني نبوده و لذا هر كس كه بخواهد با آرمان انقلاب اسلامي آشنا شود كافي است امام خميني(ره) را بشناسد. بنيانگذار انقلاب در وهله‌ي اول يك اسلام شناس حقيقي بود و هدف اول ايشان از آغاز نهضت، تربيت و رشد معنوي ملت ايران و بلكه كل مردم جهان بوده است. بديهي است براي موفقيت و يا عدم موفقيت اين نهضت در ابتدا لازم است تا اولي‌ترين آرمان را مورد كنكاش و بررسي قرار داد.
مفهوم معنويت فراتر از انجام عبادات و رعايت احكام اسلامي است، لذا مقايسه كردن عبادات قبل و بعد از انقلاب صحيح نبوده و لازم است تا معنويت را بهصورت كلي و بهعنوان ماهيت تفكر ديني يك فرد معنا كرد. در اينجا معنويت در چهار بخش اصلي مورد بررسي قرار گرفته است:
1- معنويت در دوران پهلوي
"معنويت" مهم‌ترين وجه تمايز بين نظام اسلامي و حكومت پهلوي است؛ به گونه‌اي كه هدف اصلي حكام پهلوي مبارزه با دين و دين‌داري بوده ولي در مقابل هدف اصلي نظام جمهوري اسلامي ترويج اسلام ناب محمدي است. حكومت پهلوي، با تمام توان فحشا و ابتذال ترويج كرده و از مشروب فروشي‌ها، كاباره‌هاي فحشا، قمارخانه‌ها و... حمايت جدي مي‌كردند.
پهلوي‌ها از سويي كه بي‌بند و باري و فحشا را ترويج مي‌كردند از ديگر سو با معنويت و عليالخصوص برگزاري مجالس سيد و سالار شهيدان مبارزه جدي مي‌كردند، به گونه‌اي كه نخستين گام‌هاي مبارزه با معنويت نيز در ابتدا با تقليل ايام عزاداري محرم برداشته شد. مطابق گزارش يكي از سياحان از مراسم محرم در سال 1311 شمسي چنين آمده است: «امسال شاه، روزهاي تعطيل را از چهار روز [چهار روز آخر دهه اول محرم] به سه روز تقليل داده و از كارهاي فرعي و قديمي مرسوم در دسته‌ها جلوگيري شده است».
از ديگر اقدامات آنان، تغيير سنت‌ها و آداب و رسوم عزاداري بود، تصور آنها بر اين بود كه شايد با اين اقدامات رفته رفته عزاداري‌ها به ابتذال كشيده شده و ديگر قدرت به تكامل رساندن شعور معنوي و سياسي عزاداران را مانند قبل نداشته باشد؛ براي مثال رضاخان پيش از آن‌كه به محدوديت و ممنوعيت عزاداري‌ها بپردازد، به مبتذلكردن و آلودهكردن آن مبادرت ورزيد. از احكام اجرايي او در ايام محرم چنين نقل شده است: «در صورت حضور خانم‌ها در مجالس روضه‌خواني، زن و مرد با هم روي صندلي و نيمكت نشسته استماع روضه نمايند».
و نيز در پاسخ به نامه ستاد ارتش در 23/12/1314 درباره چگونگي برخورد با مراسم ايام محرم در مساجد و تكايا با هدف تغير ذائقه مردم و مدرنيته كردن برگزاري مراسمات، چنين دستور داده است: «البته بايستي روضه‌خواني كنند و ممانعت نمي‌شود ولي روضه‌خواني بايستي در مساجد و تكايا باشد آن هم مرتب و به قاعده و در روي نيمكت‌ها مستمعين بنشينند و آقايان محدثين متخصص خوب قابل روضه‌خواني كنند. سينه‌زني و اين قبيل كارهاي سابق به كلي ممنوع است».
در ادامه، رضاخان به كوچكترين روضه‌ها هم واكنش نشان مي‌داد. او مانند فردي كينه‌اي، هرجا كه نامي از حضرت اباعبدالله(عليه‌السلام) به ميان مي‌آمد رگ غيظ و غضبش متورم مي‌شد. سردار اسعد بختياري در خاطراتش به مراسمي در اوايل دوران رنگ‌عوض‌كردن رضاخان اشاره مي‌كند كه ضمن آن روضه مختصري قرائت شد. به نقل سردار اسعد: «نظر شاه، اين بود كه همين روضه را هم اصلاحاتي بفرمايند. در ادامه محدود ساختن روضه‌خواني، در سال 1311 تنها در بلديه روضه مختصري برگزار شد».
بر اساس بخشنامه محرمانه وزارت داخله در 28 اسفند 1314، براي از بين بردن حماسي‌ترين ركن عزاداري، در ايام سوگواري محرم و صفر راه انداختن دسته‌ها ممنوع شد. جو خفقان به سمت و سويي رفت كه روضه‌هاي خانگي، مراسمات حوزه‌هاي علميه و از همه عجيب‌تر، ذكر مصايب حضرت سيدالشهدا(عليه‌السلام) در مجالس ترحيم هم ممنوع اعلام شد.
پيرو فرمان‌هاي بعدي كه پشت سر هم مي‌رسيدند، از بستن دستمال يا روسري براي شركت در مجالس روضه جلوگيري به عمل آمد تا اين‌كه در سال 1316 شمسي، طي اطلاعيه محرمانه وزارت داخله، بهطور كلي روضه‌خواني ممنوع شد. در اين اعلاميه، هدف از ممنوعيت روضه‌خواني، «خارج كردن مردم از خرافات و آشنا نمودن مردم به تمدن امروز» بهعنوان «وظيفه اساسي دولت در مسايل داخلي» دانسته شده بود».
به دنبال اين حكم، عمال رضاخان دست به كار شدند. براي نمونه، حاكم يزد در اعلاميه‌اي به شهرباني اين شهر نوشت: «منسوخ نمودن روضه‌خواني حتي در خانه‌ها از وظايف اوليه بوده و مخصوصا مأمورين دولت وظيفه‌دار هستند كه موهومات را از سر مردم خارج و آنها را به اجراي تمدن امروزه آشنا سازند».
مردم –كه اكثرا بي‌اطلاع از صدور بخشنامه‌ها و اعلاميه‌هاي ممنوعيت ذكر مصيبت بودند- در مجالس ترحيم درگذشتگان خود به تبعيت از سنت و رسوم، ذكر مصيبتي هم از مصائب حضرت سيدالشهداء(عليه‌السلام) مي‌كردند. اين وضعيت، كار را براي عمال رضاخان دشوار كرده بود. براي همين برخي از اين كارگزاران درپي ساماندادن به اوضاع برآمدند. براي نمونه استاندار خراسان در 14 بهمن 1318، به نخست وزير نوشت: «چون مدتي است ذكر مصيبت اكيداً ممنوع گرديده و ممكن است به استناد اين ماده در بعضي نقاط ندانسته مبادرت به ذكر مصيبت كنند، بنابراين و نظر به اصلاحاتي كه از 1314 به اين طرف در وضعيت اجتماعي كشور حاصل شده به نظر بنده سزاوار است كه بهطور كلي در مقررات مجالس ترحيم تجديدنظري بهعمل آمده و مخصوصا ماده مربوط به ذكر مصيبت حذف و عندالاقتضاء اجازه داده شود، در پايان مجلس مختصر ذكري از پيشينه و خدمات متوفي گفته شود».
اين روند تا هنگام سقوط پهلوي اول و تبعيد او به تبعيدگاه موريس ادامه داشت. رضاخان كه به‌حق، خاطره‌اي تلخ از خود در تاريخ به جاي گذاشت، در اذهان ملت مؤمن ايران كه دل در گرو امام حسين(عليه‌السلام) و ياران وفادارش دارند، سال‌هايي از رنج و تنگنا را آفريد. در اين دوره: «تا مي‌توانستند مردم را اذيت و آزار كردند و ديگر كسي جرأت نمي‌كرد براي امام حسين(عليه‌السلام) عزاداري كند. اوضاع به‌گونه‌اي بود كه حتي از جلسات چندنفري هم جلوگيري مي‌شد و نمي‌گذاشتند سه نفر با هم روضه بخوانند. اگر كسي به مجلسي مي‌رفت و نام امام حسين(عليه‌السلام) را مي‌برد و گزارش مي‌دادند او را دستگير مي‌كردند، گاهي محاسنش را مي‌تراشيدند و گاهي هم شكنجه يا چند ماه زندان مي‌كردند».
اما اوج شاهكارهاي رضاشاه در محرم سال 1319 اتفاق افتاد. دولت رضاخاني به سران اصناف و بنگاه‌ها دستور داده بود تا همزمان با ماه محرم «كارناوال شادي به راه بيندازند و در سال 1319، جشن با ايام تاسوعا و عاشورا مصادف گرديد. در آن شب، عده‌اي عمله طرب و فواحش، سوار بر كاميون‌هاي روباز، به رقص و پايكوبي در خيابان‌ها پرداختند...».
ادامه دارد...
با حضور معاون علمي رئيس جمهور؛
مركز «نوآوري و كسب و كار جوانه» دانشگاه تربيت مدرس افتتاح شد
به گزارش دانشگاه تربيت مدرس، مركز نوآوري و كسب و كار جوانه دانشگاه تربيت مدرس امروز ۱۷ اسفندماه با حضور سورنا ستاري معاون علمي و فناوري رئيس جمهوري، پيروز حناچي شهردار تهران، غلامحسين رحيمي معاون پژوهشي و فناوري وزير علوم، تحقيقات و فناوري، محمد تقي احمدي رئيس دانشگاه و مسعود ابراهيمي رئيس پارك علم و فناوري مدرس گشايش يافت.
مركز نوآوري و كسب و كار جوانه با ۳ هزار و پانصد متر مربع مساحت، ميزبان ۱۰ شتاب دهنده و ۶۵ تيم در حوزه‌هاي تجهيزات پزشكي، گردشگري، رسانه، فناوري‌هاي نرم و خلاق، فناوري‌هاي ارتباطات و اطلاعات و گياهان دارويي است.
معاون علمي و فناوري رئيس جمهوري با حضور در اين مركز، از شتاب‌دهنده‌هاي فعال و محصولات و خدمات آنها بازديد كرد و با ايده‌پردازان و صاحبان اين ايده‌ها و محصولات به گفت‌وگو نشست و از نزديك با دستاوردها و چالش‌هايي كه سر راه فعاليت آنها وجود دارد، آشنا شد.
|